عبدالله بن موسب جعفر گوبد از پدرم موسی بن جففر ع پرسیدم از دو فرشته موکل بر انسان که ایا هرگاه بنده قصد گناه کند یا قصد کار نیک میدانند فرمود بوی مبال و بوی عطر یکی است گفتم نه فرمود همانا بنده چون. اهنگ کار نبک کند نفسش خوسبو بیرون. اید پس فرشته دست راست بعرشته بفرشته دست چبپ. کویدبر خیز ودنبال وکار خود رو زیرا این بنده اهنگ.کار خوب کرده و هنگامیکه ان کار خوب را انجام داد زبانش قلم او باشد و اب دهانش مرکب. او وان را برای او ثبت کند و هرگاه اهنگ گناه کند نفسش بد بو بیرون اید پس فرشته. دست چب بدست راستی، گوید توقت کن ودست نگهدار وچیزی ننوویس زیرا او اهنگ گناه کرد چون ان گناه را بجا اورد زبانش. قلم او است و مرکبش اب دهان او وان گناه را ثبت کند
ر
درباره این سایت